Chrystus jest moim Panem, Królem, Zbawicielem. Chcę opisać co czułam podczas oddania życia Jezusowi Chrystusowi.
Przy odmawianiu modlitwy ofiarowania się Jezusowi poczułam ogromny żal ściskający gardło. To nie był żal spowodowany smutkiem, tylko taki ze wzruszenia. Dusza moja czuła ogromne wyróżnienie i nie do końca czułam się godna dostąpić takiego zaszczytu. Oczy miałam pełne łez kiedy całowałam święty krzyż. Czułam jakbym całowała pokrwawione stopy mojego Zbawiciela. Było mi tak bardzo Go żal, że za mnie umarł i tak cierpiał. A ja przychodzą i proszę Go, aby przyjął moje życie, takie zwykłe, codzienne troski i kłopoty. Ale On chce i ten żal oddalił się i czułam radość, że Jezus Chrystus chce być ze mną a ja z Nim na każdym kroku swojego życia.
Pisząc, co czułam, cieszę się, że mogłam przeżyć to oddanie w taki głęboki sposób.
Pragnę, aby to zawierzenie trwało zawsze we mnie. Takie uczucie bliskości z Panem to skarb największy.
Proszę Jezusa Chrystusa by zachciał mi towarzyszyć w moim życiu, aby był blisko a ja żebym była godna Jego miłości.
Dziękuję za umożliwienie takiego oddania życia w ręce Jezusa Chrystusa.
Beata
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.